Lucescu’yla nereye kadar?

2000 senesinin yazında gelmişti Türkiye’ye. O yıl UEFA Kupası’nı kazanmış Galatasaray emanet edilmişti kendisine. Fatih Terim’in yakaladığı başarıların ardından “Acaba O’nun yerini doldurabilecek mi?” soruları eşliğinde çıktığı ilk resmi maç Süper Kupa Finali’ydi ve rakip İspanyol devi Real Madrid’di.

Rakibini uzatmalar sonunda devirip kupayı söktü aldı. Aynı sezon Galatasaray’a Şampiyonlar Ligi’nde çeyrek final oynattı. Ertesi yıl ise ligde şampiyon yaptı.

Dönemin Başkanı Özhan Canaydın’ın Fatih Terim’i takımın başına tekrar getirmek istemesi sebebiyle Galatasaray’daki görevine son verildi.

Başarılı bir teknik adamdı. Elbette iş bulurdu.

100’üncü yılını kutlayacak olan Beşiktaş harika bir kadro kurmuştu. Takımı da O’na emanet ettiler. Beklenildiği gibi siyah beyazlılarda da şampiyonluk ipini göğüsledi.

Taraflı tarafsız herkesin takdirini kazanan bir isimdi O. Teknik direktör değiştirmek isteyen her takımın 1 numaralı adayı, gazete editörlerinin velinimetiydi.

Uzun bir süre ayrı kaldık O’ndan.

Sonra başımız sıkıştı, yine çaldık kapısını.

İşsizdi ve Rusya’da geçirdiği kötü sezonun etkisiyle eskisi kadar teklif de almıyordu.

Biz yetiştik imdadına Mircea Lucescu’nun…

Futbolumuzun dâhiyane yöneticisi, Türkiye Futbol Federasyonu Başkanı Yıldırım Demirören, o dönem hoca arayışındaki Galatasaray’ın elinden söktü aldı Rumen çalıştırıcıyı.

Lucescu göreve başladıktan sonraki ilk röportajını ülkesinin basınına verdi. “Neden Romanya Milli Takımı’nın başına geçmek yerine Türkiye Milli Takımı’nın başına geçmeyi tercih ettiniz?” diye sordular. Açık yüreklilikle cevapladı Rumen çalıştırıcı ve dedi ki: “Romanya Milli Takımı’nı genç ve vizyon sahibi biri yönetmeli.”

Türkiye’deki futbolu yöneten isimler bu sözlerin ardından 3 maymunu oynadılar. Görmediler, duymadılar, bilmediler…

Sonra Türkiye’deki gazetelere konuşmaya başladı. Türk futbolunda her şey o kadar harika ilerliyordu ki, Rumen çalıştırıcı eleştirecek hiçbir şey bulamadı. Daha ilk röportajında yabancı oyuncu kuralından dem vurdu. Haklıydı. Türk futbolu yabancı oyuncuların egemenliğine girmişti ve o müthiş ilerlemesi durmuştu. Son verilmesi gerekiyordu bu duruma.

Bu arada Türkiye, Rusya’da düzenlenecek 2018 Dünya Kupası Elemelerinde grubu 4’üncü bitirip elendi. Ülkemizde baş gösteren yabancı oyuncu sayısı problemi nedeniyle arada kaynayıp gitti ama çok önemli değildi. Biz inatçıyız, 2022 yılındakine katılırız!

Günler günleri kovaladı. Bu sefer bizim ihtiyar, İtalya’da konuştu. İtalyanların en önemli gazeteleri arasında gösterilen La Gazzetta'ya verdiği röportajda ülkemizi ve futbolumuzu öve öve bitiremedi.

Konuşmasında Doğu ülkelerinde yabancı sayısını düşürmenin gerekli olduğunu ve bu yüzden Türkiye’de yabancı kuralına yeniden çeki düzen vereceğini anlattı. Haklıydı. Biz geri kalmış bir doğu ülkesiydik ve yabancı sayısını düşürmemiz gerekiyordu. Bizim neyimizeydi Gomisler, Etolar, Pepeler…

İdare etmesini bilmeliydi Türk insanı Selçuk Şahinlerle, Burak Yılmazlarla, İsmail Köybaşılarla….

Cengiz, Emre, Enes çok genç ve erken gittiler Avrupa’ya ve oynamıyorlar diye ekledi röportajın kıyısına köşesine. Oynamayan oyuncuya milli takımda görev veremeyeceğini söyledi. Haksız mıydı? Hayır, sonuna kadar haklıydı. Ee, Arda’yı çağırdı ama dediğinizi duyar gibi oldum. Barcelona formasını terleten! birinin o kadar da ayrıcalığı oluversin.

Rumen çalıştırıcının İtalya’da verdiği röportajın üzerinden 3 gün geçti. Spor medyasında bu demeçlerden sonra yer yerinden oynarken, yöneticilerimiz hala 3 maymunu oynamaya devam ediyorlar. Belli ki sevdiler bu oyunu.

Demem o ki; Artık Lucescu bu ülkede eskisi kadar sevilmiyor da, değer de verilmiyor. 72 yaşına gelmiş bir insandan futbol adına illa bir şeyler bekliyorsanız alın karşınıza Pele’nin futbol oynadığı günleri anlatsın size.

Başka bir işe de yaramaz o kişi.

Son olarak, ülke futboluna o kadar değer veriyorsanız koyun takımın başına Okan Buruk’u. Beceremezse, bizim yiğidimiz beceremesin!..